Samen schrijven met een ziel
Even voorstellen.
Hallo, mijn naam is Melita en ik heb Gelukzalig Dood samen met Janelle geschreven. Zij is de ziel van een jonge vrouw die stierf door zichzelf van het leven te benemen.
Hoe ik mijn zielen-vriendin ontmoette
Janelle en ik ontmoetten elkaar voor het eerst in 2010 toen een familielid van haar bij me kwam voor een reading. In die tijd woonde en werkte ik in Fremantle, West-Australië waar ik helderziende en medium consulten gaf.
Een verzoek van gene zijde
Na de reading vloeide ik over van compassie. Ik voelde de pijn van degenen die geloofden dat ze hun dierbaren voor altijd verloren hadden aan de dood, en ik zei tegen mezelf: "Ik wilde dat ik meer kon doen". De stem van Janelle antwoordde luid en duidelijk: "Mijn verhaal schrijven zou helpen." Dus dat deed ik.
Op het spirituele pad geholpen
Ik was 42 jaar toen ik naar Australië emigreerde. Vanaf het moment dat ik in Perth aankwam, werd ik op het spirituele pad geleid en toen ik de borden langs de weg negeerde, werd ik gestuurd! Ik ontmoette een helderziende die mij zei dat ik paranormale vermogens had en dat ik readings moest gaan geven. Dat deed ik. 7 jaar nadat ik mijn eerste reading gaf, leerde ik Janelle kennen.
De rollen omgedraaid
Toen Janelle en ik aan onze reis begonnen, dacht ik dat we niet veel gemeen hadden. Immers, ik hield van het leven en had mijn zaakjes op orde. Ik was degene die mijn weg in het leven had gevonden, zij was degene die de weg was kwijtgeraakt. Maar tijdens het schrijven werd ik ziek, en naarmate de dagen, weken, maanden en zelfs jaren verstreken, draaiden onze rollen om en werd Janelle’s zoektocht naar gelukzaligheid, mijn reis terug naar gezondheid.
Mijn beurt om vrede te vinden
Zodra Janelle haar gelukzaligheid vond, stopte de stroom van informatie van haar kant en kwam onze relatie zoals we die kenden, tot een einde. Nu was het mijn beurt om vrede te vinden in de nieuwe situatie waarin ik alleen verder moest met schrijven.
Er is geen tastbaar iets aan dit verhaal - geen bewijs van onze communicatie, behalve ik en mijn pen, en misschien ligt daar de magie.
De sluiers opheffen
Voor mij voelde het alsof we samen op de tast dit avontuur aangingen totdat we een gemeenschappelijke passie vonden die de muren tussen ons neerhaalden en de sluiers tussen ons ophieven. De reis van Janelle werd mijn reis en het traject dat we samen aflegden stelde ons in staat om de weg van het hoofd naar het hart te vinden.
Het einde van zelf-twijfel
Uiteindelijk ging Janelle naar huis en vond ik vrede. Tot die tijd had ik een stem in mijn hoofd die een ieder van mijn gedachten in twijfel trok. Ik ben zelden in het leven zo’n grote uitdaging aangegaan als een boek schrijven met een ziel, maar het mysterie dat ik niet alleen Janelle’s informatie kon bevatten, maar het ook nog op papier kon zetten, heeft mijn zelf-twijfel doen verstommen.
Hallo, mijn naam is Melita en ik heb Gelukzalig Dood samen met Janelle geschreven. Zij is de ziel van een jonge vrouw die stierf door zichzelf van het leven te benemen.
Hoe ik mijn zielen-vriendin ontmoette
Janelle en ik ontmoetten elkaar voor het eerst in 2010 toen een familielid van haar bij me kwam voor een reading. In die tijd woonde en werkte ik in Fremantle, West-Australië waar ik helderziende en medium consulten gaf.
Een verzoek van gene zijde
Na de reading vloeide ik over van compassie. Ik voelde de pijn van degenen die geloofden dat ze hun dierbaren voor altijd verloren hadden aan de dood, en ik zei tegen mezelf: "Ik wilde dat ik meer kon doen". De stem van Janelle antwoordde luid en duidelijk: "Mijn verhaal schrijven zou helpen." Dus dat deed ik.
Op het spirituele pad geholpen
Ik was 42 jaar toen ik naar Australië emigreerde. Vanaf het moment dat ik in Perth aankwam, werd ik op het spirituele pad geleid en toen ik de borden langs de weg negeerde, werd ik gestuurd! Ik ontmoette een helderziende die mij zei dat ik paranormale vermogens had en dat ik readings moest gaan geven. Dat deed ik. 7 jaar nadat ik mijn eerste reading gaf, leerde ik Janelle kennen.
De rollen omgedraaid
Toen Janelle en ik aan onze reis begonnen, dacht ik dat we niet veel gemeen hadden. Immers, ik hield van het leven en had mijn zaakjes op orde. Ik was degene die mijn weg in het leven had gevonden, zij was degene die de weg was kwijtgeraakt. Maar tijdens het schrijven werd ik ziek, en naarmate de dagen, weken, maanden en zelfs jaren verstreken, draaiden onze rollen om en werd Janelle’s zoektocht naar gelukzaligheid, mijn reis terug naar gezondheid.
Mijn beurt om vrede te vinden
Zodra Janelle haar gelukzaligheid vond, stopte de stroom van informatie van haar kant en kwam onze relatie zoals we die kenden, tot een einde. Nu was het mijn beurt om vrede te vinden in de nieuwe situatie waarin ik alleen verder moest met schrijven.
Er is geen tastbaar iets aan dit verhaal - geen bewijs van onze communicatie, behalve ik en mijn pen, en misschien ligt daar de magie.
De sluiers opheffen
Voor mij voelde het alsof we samen op de tast dit avontuur aangingen totdat we een gemeenschappelijke passie vonden die de muren tussen ons neerhaalden en de sluiers tussen ons ophieven. De reis van Janelle werd mijn reis en het traject dat we samen aflegden stelde ons in staat om de weg van het hoofd naar het hart te vinden.
Het einde van zelf-twijfel
Uiteindelijk ging Janelle naar huis en vond ik vrede. Tot die tijd had ik een stem in mijn hoofd die een ieder van mijn gedachten in twijfel trok. Ik ben zelden in het leven zo’n grote uitdaging aangegaan als een boek schrijven met een ziel, maar het mysterie dat ik niet alleen Janelle’s informatie kon bevatten, maar het ook nog op papier kon zetten, heeft mijn zelf-twijfel doen verstommen.
